Jonathan Samidin

Spreuken 16:3 Leg uw werk in de handen van de Here , dan zullen uw plannen werkelijkheid worden.

Aantal pagina’s: 9 (3 van de 9)
Aantal woorden: 6.1K

“ongeneeslijk ziek”

Ik werkte meteen

Vanaf mijn 19de heb ik gewerkt en was namelijk (meteen na het Natin) gestart bij mijn eerste werkgever. Na 9 maanden vertrok ik naar mijn tweede werkgever en werkte er 4 jaren. Vervolgens ging ik naar mijn derde werkgever en vertrok reeds na 5 maanden naar mijn 4e werkgever. God zegende mij vervolgens op 1 augustus 2008 met een baan bij mijn huidige werkgever waar ik tot op heden werkzaam ben.

Na mijn afstuderen

Toen ik eind 2010 afstudeerde van het PolyTechnic College (PTC) richting Elektro Informatietechniek, werd ik overvallen door een zeldzame ziekte; een ziekte die toen niemand kende. Deze ziekte werd veroorzaakt (volgens de diagnoses achteraf) door stress en een verkeerde werkhouding. Ik houd van uitdagingen, dus heb ik (nadat ik mijn studie op het PTC begon) samen met een groep studenten tot doel gesteld om de eerste studenten te zijn die het PTC binnen 5 jaren gaan afronden. Studenten op het PTC deden er langer dan normaal over; dit kwam doordat de opleiding nieuw was.

Ik wist niet wat mij scheelde

Niemand wist wat er met mij aan de hand was, noch doctoren noch specialisten. Ik ben (naar mijn gevoel) door verschillende specialisten als experiment gebruikt en ging praktijk in en uit. Zo vaak werd mij gezegd: “Jonathan, jij gaat nooit meer beter worden”. Ik wist diep in mijn hart, dat God altijd het laatste woord heeft.

Zoals ik eerder zei, bracht ik het Evangelie en bemoedigde ik veel Christenen. Ik kende mijn plaats en mijn rechten binnen Gods koninkrijk. Ik vocht voor mijn leven, ik bad, vastte en huilde dagelijks aan de voeten van mijn grote Koning en vroeg: “Heer waarom laat U dit toe in mijn leven?” Het antwoord bleef uit en God genas mij maar niet. Ik bleef volharden en beloofde de Heer: “ongeacht mijn situatie, ik ga U nooit laten.” God heeft immers het laatste woord en door Zijn striemen is mijn genezing. Ik bleef Gods Woord belijden, ook al zag ik geen resultaten.

Waar is God?

Ik beleed en bad, en God liet mij duidelijk zien, dat vergeving op twee niveaus nodig is. Wanneer iemand ons pijn doet dan lijkt het vanzelfsprekend, dat de persoon jou om vergiffenis vraagt, zodat je de persoon vergeving kan schenken.

God liet mij immers zien, dat ik niet specifiek op de persoon hoefde te wachten, maar dat ik ze alvast vergeving kon schenken. Ik bad en vergaf eenieder die mij ooit eens pijn deed en ik doorspitte dagelijks mijn verleden (in gedachten), zoekende wie mij ooit pijn heeft gedaan (en ook wie ik pijn heb gedaan) om hen (maar zeker ook mezelf) te vergeven.

Diploma-uitreiking in juli 2010

Ik werd uitgelachen

Ik werd flink uitgelachen door mensen die mij zo zagen, mensen op straat keken vreemd naar mij; Ik kon gewoon niet normaal functioneren! Lopen, staan, eten en autorijden gingen heel moeizaam. Ik was ruim 5 maanden ziek thuis en vroeg de Heer altijd om hen (die mij kwetsen) te vergeven, omdat ze niet beter weten. Mijn nek ging vanzelf naar links en door die krampachtige houding, groeide mijn hele lichaam (voornamelijk mijn ruggenwervel) krom. Ik was heel verdrietig en depressief; er heerste een eeuwigdurend conflict van gedachten in mijn hoofd. Ik was nog geen 30 en besefte, dat geld en educatie jou nergens heen kunnen brengen. Wij zijn elke dag afhankelijk van onze Hemelse Vader.

Ik bad en vergaf eenieder die mij ooit eens pijn deed en ik doorspitte dagelijks mijn verleden (in gedachten)

Mijn eigen compositie

Een jaar voor ik ongeneeslijk ziek werd componeerde ik een liedje, “Sor mi Yu pasi” waar ik (achteraf gezien) door de Heilige Geest werd geïnspireerd en in feite geprofeteerd heb over mijn eigen leven. In dit liedje wordt benadrukt, hoe afhankelijk we van God zijn, en dat Hij alleen je in de juiste richting kan leiden, en dat we alles van Hem hebben ontvangen. Dit liedje kunt u hieronder beluisteren.

Sor mi Yu pasi

by Jonathan Samidin | Arrangement: Clyde Sardani

Mijn verleden

Ik ben ook gaan graven in mijn verleden, en omdat de oorsprong van de ziekte onbekend was wilde ik alles uitsluiten. Dus vroeg ik mijn ouders: “Ma, pa hebben jullie zaken die jullie moeten rechttrekken? Vertel mij wat je weet van mijn oma en mijn opa, want ik wil weten waarom ik ziek ben”.

Hoe gek het ook klinkt, maar mijn vader zei dat mijn grootmoeder (zijn moeder dus) aan epilepsie lijdt maar niet velen weten hiervan; hij was het ook vergeten. Ik bestrafte toen elke achtervolgende geest, elke voorouderlijke binding en elke vloek! (Mijn oom lijdt trouwens ook aan epilepsie) Ik zag geen verschil. Ik bad God ook om mijn ouders, grootouders en de rest die ik niet kende te vergeven.