De 1e opname
Bij het EHBO werd een controle gedaan, en het bleek dat ik heel weinig zuurstof in mijn bloed had. Om die reden werd ik met spoed naar binnen gebracht om verder behandeld te worden. Ik was niet bewust van wat er om mij heen gebeurde, maar kan het navertellen, omdat Shrie mij dit achteraf vertelde.
De volgende ochtend schrok ik wakker en wist in eerste instantie niet waar ik was tot ik andere patiënten om mij heen zag. Van de dienstdoende arts mocht ik niet naar huis omdat zij mij wilde observeren. Ik lag 10 dagen in het ziekenhuis en men kon toen niet achterhalen wat er met mij aan de hand was. In dat jaar had ik de feestdagen gemist, maar ik was op Oudejaarsdag gelukkig wel thuis.
De 2e opname
Het heeft niet lang geduurd want de week daarop, op maandag 4 januari 2010, kreeg ik een 2e aanval. Shrie kwam net van school en bij aankomst zag ze dat mijn ogen al wit waren (door snelle verticale bewegingen van mijn ogen). Ze raakte (dat vertelde ze mij achteraf) in paniek en begon om hulp te roepen.
Ik wist (uit ervaring bij mijn vorige opname) dat de artsen me zomaar daar zouden houden, en inderdaad: ik werd 4 dagen lang in de gang geplaatst simpelweg omdat er geen plek was.
Ze kreeg op dat moment plotseling een sterke drang om te bidden, en tijdens haar gebed hoorde Sara (onze dochter die toen thuis was) haar de doodsgeest bestraffen. Sara vertelde later dat ik op hetzelfde moment weer opstond. Ik werd opnieuw in allerijl gebracht naar het EHBO door John die zo toevallig weer thuis was.
Instructies ten leven
Tijdens de rit instrueerde Shrie mij om mee te bidden en te pleiten. Ik riep tot God, en alles wat in mij opkwam legde ik de Here voor. Ja, ik zei Hem om naar mij om te zien en ik herinnerde Hem aan de offers die ik bracht voor Zijn werk. Ik bad tot de Vader en vroeg Hem om mij niet zo te laten. Hoewel het op een gegeven moment beter met mij ging, en ik Shrie verzocht om huiswaarts te keren, weigerde ze.
Ik wist (uit ervaring bij mijn vorige opname) dat de artsen me zomaar daar zouden houden, en inderdaad: ik werd 4 dagen lang in de gang geplaatst simpelweg omdat er geen plek was. Ze deden de controle en konden nog steeds niet verklaren wat er met mij aan de hand was. Het viel mij wel op dat God telkens ervoor gezorgd had dat er altijd iemand in de buurt was. Ik kwam altijd op tijd op het EHBO aan en kwam dus door Gods genade niet om.
Om vast te stellen wat er aan de hand was, werd ik doorverwezen om een kijkoperatie te doen. Vanwege de drukte kreeg ik pas na twee maanden (eind februari 2010) een datum om te dotteren.
- Opname in het ziekenhuis 50%
Heeft deze getuigenis u gezegend? Laat uw feedback achter.